ΜΑΝΕΣΙ

Το Μάνεσι είναι δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καλαβρύτων.

Πληθυσμός: 200 κάτοικοι.

Συμπεριλαμβάνει τους οικισμούς Μάνεσι, Μπούμπουκα.

Η ιστορία του χωριού Μάνεσι ξεκινά από το έτος 1465 μ.χ. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ζούσαν στη σημερινή θέση "Παλιό Μάνεσι" όπου σώζονται και ορισμένα ερείπια. Το Παλιό Μάνεσι βρίσκεται στους πρόποδες του Ερυμάνθου πάνω από τις πηγές του παραπόταμου Σελινούντα "Μίχνη".

Η ονομασία του χωριού Μάνεσι προέρχεται από τον πρωτοκατοικήσαντα Μάνεση, ο οποίος καταγόταν από την οικογένεια Μανεσαίων στην οποία οφείλεται και η ονομασία Μάνεσι σε πολλά μέρη της Ελλάδος. Υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλές οικογένειες με την επωνυμία "Μάνεσης".

Κατά την απογραφή της Πελοποννήσου από τους Ενετούς, στο χωριό κατοικούσαν 12 οικογένειες, που είχαν 48 άτομα. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, δηλ. από το 1715-1821, εγκαταστάθηκαν στο τωρινό Μάνεσι. Στην επανάσταση έλαβαν μέρος πολλοί αγωνιστές χωριανοί που πολέμησαν σε Καλάβρυτα, Λεβίδι, Τριπολιτσιά, Ακράτα, Πάτρα κ.λ.π.

Μετά την απελευθέρωση, όταν ιδρύθηκαν οι δήμοι από τον Καποδίστρια, το Μάνεσι ήταν η πρωτεύουσα του δήμου Λαπαθών, που περιλάμβανε 18 χωριά. Ηταν ο πλουσιότερος δήμος της επαρχίας Καλαβρύτων. Το 1928 είχε πλήρες ελληνικό σχολείο, με 56 μαθητές και 42 μαθήτριες.

Το 1914 μετά τη διάλυση των δήμων όταν έγινε κοινότητα είχε 562 κατοίκους. Είχε μεταβατικό δικαστήριο, αστυνομία, ταχυδρομείο, τηλεγραφείο, αγροτικό ιατρείο. Είχε 5 παντοπωλεία, 2 τυροκομεία, 2 σιδηρουργεία. Γενικά ότι χρειαζόταν για την καλή διαβίωση των κατοίκων.

Σήμερα το Μάνεσι είναι ένα μεγάλο χωριό του δήμου Καλαβρύτων. Διατηρεί δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο με παιδιά και των γύρω χωριών, αγροτικό ιατρείο το οποίο ανακαινίσθηκε πρόσφατα, τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και πολλά εξωκκλήσια. Λειτουργούν δύο ψητοπωλεία, εκ των οποίων το ένα είναι και παντοπωλείο. Διαθέτει αθλητικές εγκαταστάσεις για την άθληση των νέων. Επίσης λειτουργούν  ενοικιαζόμενα δωμάτια όλο το χρόνο.