Τότε το δακτυλογράφησα μετατοπίζοντας απλώς μια ξεχασμένη παράγραφο, διόρθωσα κάποια –σχετικώς λίγα- ορθογραφικά λάθη, έβαλα κάποια «ε» σε παρένθεση, και κάποια ακόμα καθαρευουσιάνικα τα προσάρμοσα χωρίς να αλλοιώσω –νομίζω- το πνεύμα του γραπτού. Τέλος, πρόσθεσα φωτογραφίες σχετικές με το κείμενο, το τύπωσα σε 30 αντίτυπα που τα μοίρασα σε φίλους και συγγενείς την ημέρα του μνημοσύνου. Το κείμενο, όπως και τα λεγόμενά του ξεχειλίζει από αγάπη και νοσταλγία για το Μάνεσι που γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Επειδή όμως το έντυπο θα ήταν κουραστικό να δημοσιευθεί εδώ ολόκληρο, το «τεμάχισα» σε 10 ενότητες, παραλείποντας όσα αναφέρονταν στο στρατιωτικό του και σε Αθήνα-Λαγονήσι γιατί φαντάστηκα πως δεν ενδιαφέρουν το Μάνεσι. Άφησα δηλαδή μόνο ό,τι είχε σχέση με το χωριό. Πρόσθεσα μια φωτογραφία στην κάθε ενότητα και θα ξεκινήσω να σας τα παρουσιάζω σε 10 δημοσιεύσεις κάθε 3-4 μέρες. Αν βρείτε πράγματα που θα σας αρέσουν, θα χαίρεται η ψυχή του...

Οι ενότητες που θα ακολουθήσουν με τη σειρά περίπου που τα έζησε και τα αναφέρει ο πατέρας μου, είναι οι εξής:

1) Πόλεμος Α: Ιταλοί

2) Πόλεμος Β: Γερμανοί

3) Απελευθέρωση

4) Πόλεμος Γ: Εμφύλιος

5) Εσωτερική μετανάστευση

6) Οι γονείς μου

7) Καλαμπούρια

8) Αγροτικές ασχολίες

9) Δημοτικό Σχολείο Μανεσίου

10) Παιδικές αναμνήσεις

Για σήμερα, σας δίνω μόνο την αρχή του κειμένου του:

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ

«Εγεννήθηκα εις ένα χωριό των Καλαβρύτων ονομαζόμενον Μάνεσι. Το έτος 1932 Ιανουάριον μήνα. Η οικογένειά μου ήτο πτωχή και βιοπάλευε με τα χωράφια και τις σταφίδες. Ίσα-ίσα που τα έβγαζε πέρα....»