Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 24 Απριλίου 2017 16:58

Ο Δρόμος.......

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)

Τού Ιωάννη Δαλάπα

Ένας δρόμος
η αρχή και το τέλος του χωριού μου.
Κάπου στο μεσόδρομο
άνοιξα τα μάτια
καλημέρισα τη ζωή...
Μου γέλασε.

Άγγιξα τον ήλιο...
Θεόμορφος και δρόσισε
το λίβα της ανάσας μου
σαν έτρεχα και έπαιζα στα χωράφια,
στα περιβόλια, στις ελιές.

Ο Αϊ-Γιώργης
ξεπέζευε στην αυλή μας,
έπινε νερό, έτρωγε
απ’ το άδειο πιάτο μας,
ήταν οδηγός και σύντροφος.

Σήμερα πέρασα
απ’ τη γειτονιά του
με κοίταξε... δάκρυσε...

Είχαν περάσει τα χρόνια της νεότητας,
άσπρισαν τα μαλλιά,
μα η καρδιά... αγέρωχη,
και ο δρόμος με τις πέτρες
και τα λιθάρια
φάνταζε κήπος ανθόμορφος.

Έσκυψα, του φίλησα το χέρι,
μου χάιδεψε τα μαλλιά,
έγινα και πάλι παιδί,
εκεί στη στράτα που πρωτοείδα
τις θεόμορφες θαλασσινές αύρες.