Πρόκειται για μία γενιά, γονιών, γιαγιάδων και παππούδων, που η ζωή τους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία. Μια γενιά, που στα χρόνια της ακμής τους, το χωριό μας το Μάνεσι, αποτέλεσε μέχρι και έδρα Δήμου και δη του Δήμου Λαπαθών, ενώ διέθετε Αστυνομικό Τμήμα και Ταχυδρομείο. Φεύγοντας αυτή η γενιά, άφησε και αφήνει πίσω της ένα χωριό συρρικνωμένο πληθυσμιακά και με λιγότερη νεολαία. Ένα χωριό, που πλέον άλλαξε την ίδια του τη ζωή, σε μια προσπάθεια να παραμείνει ενεργό και ζωντανό.
Τα παλιά καφενεία του μπάρμπα Αντώνη του «Μπινιώρη» με τη θρυλική του μουριά, της κυρά Σοφίας της «Δημητράκαινας» και του θρυλικού κουρείου του μπάρμπα Δημητράκη, καθώς και του κυρ Χρήστου του «Μελέγκου» με τα, επίσης, θρυλικά πλατάνια του, αλλά κι ακόμη πιο παλιά της κυρά Γκόλφως της «Μπουσάκαινας», αποτελούσαν τους πνεύμονες ζωής του χωριού. Εκεί ξαπόσταζε η γενιά των γονιών μας και των παππούδων μας. Εκεί μαθαίνονταν όλα τα νέα που αφορούσαν το χωριό μας και κατόπιν διαδίδονταν.
Ήταν άνθρωποι που καλλιεργούσαν τα χωράφια τους και τα αμπέλια τους (όπως ο κυρ Παναγιώτης ο «Ριμπάκ» κι ο μπάρμπα Μέλιος ο Λέζης), με περίσσιο ζήλο, διατηρώντας όλα εκείνα τα παλιά έθιμα, που τότε θεωρούνταν θεσμοί. Άνθρωποι που φρόντιζαν τα δέντρα τους (μηλιές, καρυδιές, καστανιές), σαν να ήταν παιδιά τους (όπως ο μπάρμπα Ντίνος ο Τσουρέκης κι ο κυρ Θανάσης ο Φούρας). Άνθρωποι που δένονταν τόσο πολύ με τα ζωντανά τους, που κάθε φορά που έχαναν κάποιο από αυτά, δάκρυζαν κι έκλαιγαν (όπως η θεια Αγγέλω του «Κουρνέζου», ο μπάρμπα Θανάσης ο Τζούδας, ο μπάρμπα Νίκος ο Χρόνης, ο κυρ Γιώργης ο Κουτρουμάνης κι η θειά Καλλιόπη του «Τσέτσου»).
Αυτή η γενιά δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά. Ήταν ίσως η πιο λαμπερή κι πιο αμόλυντη γενιά του χωριού μας. Έζησε τα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου, της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας. Γαλουχήθηκαν με αξίες, που σέβονταν πάντα. Από αυτή τη γενιά ξεκίνησε κι η ανασυγκρότηση του χωριού μας, επί κοινοτικής προεδρίας του κυρ Ανδρέα του «Μελέγκου». Αυτή η γενιά μας δίδαξε το σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη για το χωριό μας.
Πάντα θα ζεις κι εσύ στις καρδιές μας κυρά Βασιλική. Κι εκεί ψηλά, πες σε όλους αυτούς τους «παλιούς» Μανεσιώτες, μανάδες και πατεράδες, παππούδες και γιαγιάδες, πως δεν τους λησμονούμε ποτέ και πως κάνουμε τα πάντα, ως τωρινοί Μανεσιώτες, για να παραμένουν περήφανοι για το χωριό τους.
Ο Τρύφωνας Μαντάς γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1973 στο Μάνεσι Καλαβρύτων. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο και Λύκειο Καλαβρύτων. Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε. – Τμήμα : Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών). Το 2004 πήρε το δίπλωμά του αποφοιτώντας από την Δημοσιογραφική Σχολή του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ, ικανοποιώντας έτσι το αστείρευτο δημοσιογραφικό μεράκι του. Έκτοτε ασχολήθηκε με το Ραδιόφωνο (ΣΠΟΡFM ΑΘΗΝΑΣ 94,6 – ΣΠΟΡFM ΠΑΤΡΑΣ 96,3) και τον γραπτό τύπο (ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ : SPORTDAY, ΣΗΜΕΡΙΝΗ, SPORTWEEK κ.α.). Από τον Ιανουάριο του 2011 είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (Ε.Σ.Α.Τ) και συνεργάζεται με έντυπα, εφημερίδες και ενημερωτικές ιστοσελίδες των Πατρών και των Καλαβρύτων.
